(dawne)῾wierzchnie okrycie z sukna, najczęściej z frędzlami᾿: to prjały woṷnu y z toho robyły potim poṷotno, y szыły czuhы; pamjatam, tu h Leszka, szto chodyṷ f czuzi PM15; a jak ślub brały, to musiły maty czuhu gazda, bo inacze by ne daṷ jegomość ślubu RF55
Czuha to archaiczna forma płaszcza z samodziałowego brązowego sukna, zarzucanego jak peleryna na ramiona, z rękawami zaszytymi pełniącymi rolę kieszeni i czworokątnym kołnierzem spadającym na plecy. Jej zdobienie w postaci białych pasów i frędzli było wyróżnikiem lokalnym Łemkowszczyzny. W zachodniej części czuha miała na kołnierzu i rękawach trzy białe równoległe pasy i rząd toroków czyli sznurków, spadających wzdłuż pleców. Środkową część Beskidu Niskiego wyróżniał jeden ozdobny pas na kołnierzu i długie toroki – w kilku wsiach północnego obszaru środkowej Łemkowszczyzny kołnierz miał krój kolistej pelerynki zdobionej jedynie białym, wełnianym sznurkiem układanym w pupky, czyli pętelki. We wschodniej natomiast Łemkowszczyźnie taki biały pas zdobiono zygzakiem wyszytym brązową, wełnianą nitką. Zimą noszono także kożuchy.
Muzeum PTTK w Gorlicach 
