drotar (дрoтaр)

῾człowiek, który naprawia lub wzmacnia naczynia za pomocą drutu, druciarz᾿:to łem drytiare drytuṷały horci, drotar chodyṷ SF36

• ćwaczok zob. ćwak
• ćwak ῾gwóźdź᾿: to sia prybyṷaṷo takyma ćṷakamy, ćṷaczkamy prybywały do toj ściny JCz22, zdr.
• drit zob. dryt             
• dritianka ῾wielkie sito z drutu᾿: totы słyṷkы suszat, sia tak łeżaczo na takïm, na takïj drytjanci, oj taka drytjanka jak h młynku szto jest tak´e syto, ta totы słyṷkы na toto sia kṷaṷo PM15
• dritianыj  ῾druciany᾿: ne ta jak hneskы, szytko drïtiane jest, bl´aszane JCz22
• dryt ῾drut᾿:na drabyni bыṷ, z dryta zrobłene ta jak cybant sztosy, yno to sia ïnaczy nazywaṷo RP51; lampa maṷa dwa dryty y wysiṷa tak nysz:e PM15
• horczar (starsze)῾ten, kto robi i sprzedaje garnki, garncarz᾿: to horczare bыły takы, szto sia znały do toho… hłynu misyły, misyły a potim to tak wyrobyły o, ï ṷypal´uṷały toto PM15
• hornia ῾większy garnuszek᾿: a daj mi jednu ṷyżoczku cukrju, bo to wełyk´e hornia, ne horniatko; tak horniatom połyṷały PM15, zdr. horniatko
• horniatko zob. hornia
• kłynec ῾specjalny żelazny gwóźdź do przybijania podkowy᾿: pitkoṷu sia prybywaṷo na nohu, tu tak sia struhaṷo toto kopыto, y sia prybywaṷo kłynciamy PM15; na ćṷaku pitkoṷa ne bude sia trymaṷa, łem na kłycnoch, szist kłynciṷ ïszṷo z jednoj storonы try, z druhoj try SF36
• lynoł ῾gruby drut᾿: na łynwï bыṷ [prywiazanyj] od ganku i tak sy litaṷ, chto yszoṷ już sia zatrymaṷ SF36
• mołotok ῾młotek᾿: znam, bo to kolysy wse jak nianio cy tam chto to radyṷ że, joj ruczku trea bы bыṷo do moṷotka zrobyty, bo neje czym kosu pokłepaty RP51
• nożyci ῾nożyce᾿: toto nożyci do optynania tam dereṷok cy czoho, to jest noṷość jusz RP51

W Beskidzie Niskim nie było typowych druciarzy czyli ludzi trudniących się naprawianiem (drytuwaniom) lub wzmacnianiem naczyń glinianych, najczęściej garnków, za pomocą drutu. Drotarstwo po północnej stronie Karpat nie rozwinęło się aż tak prężnie jak po stronie słowackiej, gdzie z czasem najlepsi po fachu nie tylko naprawiali, ale także zaczęli produkować niewielkie wyroby użytkowe, np. metalowe naczynia, koszyki, wieszaki, pułapki na myszy itp.

Najbardziej znani druciarze w tej części Łemkowszczyzny pochodzili z okolic Białej Wody, na południowy wschód od Szczawnicy. Swoje usługi świadczyli chodząc od wsi do wsi po całej Galicji. Drotar wędrował z torbą lub częściej z drewnianymi krosnami na plecach, w których nosił przede wszystkim: drut (dryt), młotek (mołotok), gwoździe (ćwaky, kłynci), nożyce i inne potrzebne mu instrumenty. Dla Rusinów zajęcie to było jedynie dodatkowym źródłem zarobku i zapewne z tego też względu po II wojnie światowej zanikło już w Polsce zupełnie. Druciarze pozostali jednak w pamięci i w twórczości.