szczyt (щит)

῾boczna ściana budynku᾿: szczyt, to jest na kincy dachu abo na poczatku dachu PM15; chыżu stawl´ały pereważni szczytom do dorohы JCz22

• doszka (doszczka) ῾deska᾿: takы łystowkы a persze ïszły na dereṷo, ïszły szыrokы yszły takы szыrszy z doszczok JCz22
• facyjot (nowsze) ῾część szczytowa bocznej ściany budynku᾿: facyjot to sut totы doszkы, szczyt można radyty, facyjot to jest jedno y to samo RF55
• gonsior (nowsze) ῾dachówka na kalenicy᾿: a z dachiṷok jak daṷały, to ïszły takы gonsiorы JCz22; to gonsiorы sut tam na hori, to masz z dachiṷkы, z cehṷы ṷypal´ane, tiṷko to jest nastupna czast, czast zakinczыnia dachu, kotrы krыły dachiṷkom RF55
• hlastiwka 1.῾nazwa ptaka, jaskółka᾿: toto wik´ence nazywały hl´astiṷka, bo to jest dl´a hṷastiṷok JCz22; 2.῾nazwa otworu w szczycie dachu, w bocznej ścianie dachu᾿

Ściany szczytowe, tzw. zatyłki – najbardziej popularne w wiejskiej architekturze drewnianej – charakteryzują się trójkątnymi drewnianymi wykończeniami w części strychowej, zakończonymi od dołu koronkowym wycięciem. Były one wykonywane przez cieśli w okresie zimowym, gdyż wymagały nie tylko kunsztu, ale i wielu godzin pracy. Koronkowe wycięcia nie były wyłącznie ozdobą elewacyjną, ale był to zupełnie praktyczny sposób na sprowadzenie z deskowania wody deszczowej i zwiększenia tym samym jego trwałości. Wodę spływającą po deskach sprowadzano bowiem do jednego punktu – ostrego zakończenia koronki, chroniąc tym samym deski przed zniszczeniem. Prawdopodobnie sposób wykonania ozdób zatyłków był swoistym podpisem ekip ciesielskich.