῾główna belka pod sufitem; poprzeczne belki, na których wspiera się wiązanie dachowe᾿: tragar yde napiṷperek bez chыżu, tak chrest robyły na seredyтi ï rik koły staцl᾿ały JCz22
Tragar, znany również jako tragarz stropowy jest elementem architektury ludowej. To gruba drewniana belka podtrzymująca powałę czyli strop i w konsekwencji podłogę strychu, który pełnił funkcję stodoły. W tradycyjnych chyżach łemkowskich dolne krawędzie dachu tworzyły szerokie okapy, które pełniły funkcje komunikacyjne i magazynowe. Były one wsparte na tzw. „okrentach”, a górne belki zrębu i tragarze były wypuszczone na jeden metr przed zrąb chałupy.
Tragarze mają w kulturze ludowej Beskidu Niskiego daleko szersze funkcje. Na tragarzach, w centralnej części, wycinano znak krzyża i rok budowy domu, a niekiedy również rozetę karpacką, która symbolizując słońce miała być symbolem powierzenia chaty słońcu, aby ją chronił od piorunów i klęsk żywiołowych.
W tradycji pod środkowym tragarzem przyszli małżonkowie przy zmówinach kładli sobie ręce na plecach, a później w tym samym miejscu byli błogosławieni już jako małżonkowie. Pod tragarz przynoszono chorych i umierających i również pod nim kreślono znak krzyża przed długą podróżą. Pod nim dokonywano różnych praktyk leczniczych i magicznych.